نشست «از بهار تا باغ ایرانی» با حضور سید محمد بهشتی، چهره ماندگار فرهنگ ایران، در سالن کنفرانس مجموعه فرهنگیتاریخی نیاوران برگزار شد.
به گزارش میراث آریا، نشست «از بهار تا باغ ایرانی» روز دوشنبه 18 فروردینماه 1404 با حضور سید محمد بهشتی، چهره ماندگار فرهنگ ایران، در سالن کنفرانس مجموعه فرهنگیتاریخی نیاوران برگزار شد.
در ابتدای این نشست، سید محمد بهشتی توجه و تمرکز بر مفهوم باغ ایرانی را مایه خرسندی دانست و در اینباره گفت: با توجه به اینکه باغ ایرانی در ابعاد و به شکل کنونی دارای عمومیت خاصی است، پدیده جدیدی به شمار میرود و مایه خرسندی است، زیرا در بین انواع باغاتی که در جهان وجود دارد، باغ ایرانی کهنسالترین نوع باغهاست که کمتر مورد بحثهای نظری قرار گرفته است.
این پیشکسوت حوزه میراثفرهنگی با معرفی سه الگوی باغ ایرانی، چینی و اروپایی ادامه داد: در تعاریف آمده است که باغ ایرانی به لحاظ هندسی از یک صلیب تشکیل شده که در محل تقاطع اصلی آن یا در یک سوی این صلیب کوشکی وجود دارد، این محورها دارای آب روان و درخت بوده و اما عجیب است که ما کمتر این هندسه را در آثار هنرمندان ادبیات و نگارگری کشورمان میبینیم و عمدتا فضایی متنوعتر و پرحرکتتری را از باغ در آثار این هنرمندان شاهد هستیم.
او با بیان اینکه باغ ایرانی حاصل تصرف جوهری، باغ چینی حاصل تصرف فیزیکی و باغ اروپایی حاصل تصرف جبری است، افزود: یکی از عمده تمایزات باغ ایرانی نحوه نگاه به گیاه و طبیعت است. در باغ اروپایی محیط طبیعی به کناری زده میشود و به جای آن ردیف درختان تصرف شده وجود دارد که همه یک شکل مشخص و فرمپذیر دارند بنابراین در چنین باغهایی شاهد لابیرنت هندسی سبز هستیم. در واقع حد اعلای رفتار اروپا با باغ، رام کردن آن است یعنی وقتی گیاه تحت سلطه انسان قرار میگیرد، میتواند وارد باغ شود و به نوعی این باغها نمایش سلطه انسان بر طبیعت است.
بهشتی ادامه داد: در باغ چینی و آسیای شرقی اما نگاه متفاوت و جالب است. در باغهای این مناطق، گیاه، زمانی پذیرفتنی میشود که بتوان آن را کوچک و مینیاتوری کرد و مانند بنسای جابهجا کرد. بر همین مبنا اساسا مفهوم گلدان از چین وارد ایران شد و ما تا قبل از دوران زندیه مفهومی به نام گلدان برای جابه جایی طبیعت زنده نداشتیم. در واقع باغ چینی به نحوی است که طبیعت به محضر انسان مشرف میشود.
پژوهشگر فرهنگ ایرانی در پایان با اشاره به نوروز گفت: به محض اینکه شما با نوروز ارتباط برقرار میکنید دیگر از قید زمان تقویمی خارج می شوید. عطر نوروز تقریباً از اوایل اسفند پخش می شود. ما هم با نوروز تصرف جوهری داریم. نوروز آسمان طبیعت و شریفترین وقت سال است. ما در فرهنگ ایرانی یک ویژگی بارز داریم هیچ وقت اکتفا به زمین نمیکنیم و تا یک موضوع را فتح نکنیم آرام نمیگیریم.
انتهای پیام/
مدیر کل میراثفرهنگی، گردشگری و صنایعدستی خراسان رضوی از چاپ ویرایش جدید کتاب فرنشستگان این اداره کل خبر داد.
«مسعود سپهری نیا» خبرنگار خبرگزاری میراث آریا در گزارشی از شهر تبریز به سراغ آیین خاص عزاداری «شاخسی واخسی» رفت. شاخسِی واخسِی (مخفف: شاه حسین، وای حسین) یا مراسم شاهحسینگویان، از آیینهای عزاداری در ماه محرم در میان ترکزبانان است. این مراسم در نواحی از آذربایجان و اردبیل، تبریز و سایر مناطق ترکزبان شمالغرب ایران برگزار میگردد. در این مراسم گروهی چوب به دست (یا بدون چوب با ضربه پا)، با حرکاتی هماهنگ (بالا و پایین آوردن چوبها)، عبارت شاخسی واخسی که تداعیکننده عبارت شاهحسین وایحسین است را تکرار میکنند. از این آیین بهعنوان یکی از هویتهای تاریخی تبریز یاد کردهاند که قدمتش به دوران صفویان برمیگردد. به گفته برخی، این حرکت اولین بار توسط دسته نظامی قزلباشها در زمان شاه اسماعیل صفوی انجام گرفت.
محله تاریخی چهلاختران در شهر مقدس قم، فراتر از کوچهها و خانههای قدیمیاش، حامل یک شناسنامه زنده از آیینهای دینی شیعه است؛ آیینی که در قالب هیأتی مردمی؛ اما ریشهدار، با عنوان «هیأت چهلاختران» هر سال در محرم، به ویژه روز عاشورا، قله شکوه و معنای خود را آشکار میسازد. این هیأت که با شماره ۱۵۰۰ در فهرست ملی میراثفرهنگی ناملموس کشور به ثبت رسیده، نه تنها یکی از قدیمیترین دستههای عزاداری قم؛ بلکه نمادی از پیوند دین، هویت و حافظه جمعی مردم این منطقه است.
شب پنجم محرم مردم تبریز در هیئت عزادارن پابوسان حضرت علی اکبر(ع) محله طالقانی تبریز شرکت کرده و برای سید و سالار شهیدان عزاداری کردند.
Δ