نگاه یک نوجوان ۱۶ ساله به تاریخ، فرهنگ، طبیعت و ایمان، چیزی فراتر از ثبت تصاویر است. «میراث در قاب» نشان میدهد که میراثداری، یک وظیفه میاننسلی است، و اگر نسل امروز دیده شود، میتواند حافظی الهامبخش برای گذشته و معمار فرهنگی آینده باشد.
به گزارش میراث آریا، مرکز برنامهریزی بازدید هدفمند کودک و نوجوان سعدآباد، روز جمعه ۲۶ اردیبهشتماه ۱۴۰۴، نمایشگاه عکاسی «میراث در قاب» با آثار سورنا (محمدحسین شیرزاد نوبر)، نوجوان ۱۶ ساله و علاقهمند به میراث فرهنگی ایران، در این مجموعه افتتاح کرد.
این نمایشگاه که حاصل نگاه جستجوگر و خلاق یک نوجوان به عناصر هویتی ایران است، روایتی تصویری از تاریخ، فرهنگ، طبیعت و ایمان ایرانیان را از دریچه دوربین نسل امروز به نمایش گذاشته است. آثار سورنا، تنها ثبت تصاویر نیست؛ بلکه تلاشی است برای بازخوانی گذشته با نگاهی نو و یادآوری این نکته مهم که نوجوانان میتوانند میراثبانان موثر فردای این سرزمین باشند.
در روزگاری که جهان با شتابی سرسامآور در حال تغییر است، حضور نسل نوجوان در عرصههای فرهنگی میتواند نهتنها نویدبخش آیندهای روشن، بلکه ضامن پیوند ریشهدار با گذشته باشد. پروژه «میراث در قاب» که حاصل نگاه عکاسانه سورنای ۱۶ ساله به هویت ایرانی- اسلامی است، یکی از نمونههای درخشان این حضور خلاقانه و دغدغهمند است.
سورنا با دوربینی در دست، اما نگاهی فراتر از سن، قابهایی را ثبت کرده که تنها عکس نیستند؛ بلکه روایاتی زندهاند از تاریخ، ایمان، طبیعت و هویت این سرزمین. از کاخها و آرامگاههای شاعران و پادشاهان گرفته تا صحن و سرای اماکن مذهبی، از برجهای مدرن شهری تا دشتها و کوههای رنگارنگ، او همه را نه با نگاه توریستی، بلکه با درکی عمیق از معنا و میراث به تصویر کشیده است.
تصاویر سورنا یادآور این نکته مهماند که میراث، صرفاً یک گذشته در قاب نیست؛ آیندهای است که به حافظهسازی نسل امروز نیاز دارد.
او در قابهایش نشان داده که نوجوانان میتوانند میراثبانان فعالی باشند، اگر به آنها فرصت داده شود تا از منظر خود، گذشته را روایت و برای آینده حفظ کنند.
پروژه «میراث در قاب» یک دعوت صمیمی به دیدن دوباره به خوانش نو و به اعتماد به نسل جوانی است که نه صرفاً مخاطب، که خالق و محافظ هویت ماست.
انتهای پیام/
مدیر کل میراثفرهنگی، گردشگری و صنایعدستی خراسان رضوی از چاپ ویرایش جدید کتاب فرنشستگان این اداره کل خبر داد.
«مسعود سپهری نیا» خبرنگار خبرگزاری میراث آریا در گزارشی از شهر تبریز به سراغ آیین خاص عزاداری «شاخسی واخسی» رفت. شاخسِی واخسِی (مخفف: شاه حسین، وای حسین) یا مراسم شاهحسینگویان، از آیینهای عزاداری در ماه محرم در میان ترکزبانان است. این مراسم در نواحی از آذربایجان و اردبیل، تبریز و سایر مناطق ترکزبان شمالغرب ایران برگزار میگردد. در این مراسم گروهی چوب به دست (یا بدون چوب با ضربه پا)، با حرکاتی هماهنگ (بالا و پایین آوردن چوبها)، عبارت شاخسی واخسی که تداعیکننده عبارت شاهحسین وایحسین است را تکرار میکنند. از این آیین بهعنوان یکی از هویتهای تاریخی تبریز یاد کردهاند که قدمتش به دوران صفویان برمیگردد. به گفته برخی، این حرکت اولین بار توسط دسته نظامی قزلباشها در زمان شاه اسماعیل صفوی انجام گرفت.
محله تاریخی چهلاختران در شهر مقدس قم، فراتر از کوچهها و خانههای قدیمیاش، حامل یک شناسنامه زنده از آیینهای دینی شیعه است؛ آیینی که در قالب هیأتی مردمی؛ اما ریشهدار، با عنوان «هیأت چهلاختران» هر سال در محرم، به ویژه روز عاشورا، قله شکوه و معنای خود را آشکار میسازد. این هیأت که با شماره ۱۵۰۰ در فهرست ملی میراثفرهنگی ناملموس کشور به ثبت رسیده، نه تنها یکی از قدیمیترین دستههای عزاداری قم؛ بلکه نمادی از پیوند دین، هویت و حافظه جمعی مردم این منطقه است.
شب پنجم محرم مردم تبریز در هیئت عزادارن پابوسان حضرت علی اکبر(ع) محله طالقانی تبریز شرکت کرده و برای سید و سالار شهیدان عزاداری کردند.
Δ