سفالگری در لار توسط ۸ نفر در ۸ کارگاه انجام میشود و بیشتر سفالگرانش هم کوزه آب و قلیان درست می کنند. این هنر که مخصوص لاری هاست به کشورهای حاشیه خلیج فارس ارسال میشود.
به گزارش خبرنگار مهر، کوزه گری سنتی لار در حال انقراض است. در این رشته هنری و صنایع دستی تنها ۸ کارگاه فعال در شهر لار باز است و توسط مردان مسن این شهر تولید میشود. جوانان استقبالی از آن نمیکنند و مسئولان در غفلت از این هنر در حال فراموشی هستند.
در گذشته انواع مختلفی از ظروف سفالی همچون کوزه آب، قلیان، خمره مهیاوه، کاسه ماستی، قُلک و غیره در اندازههای مختلف تولید میشد و تا قبل از کرونا قلیانهای لاری به کشورهای حوزه خلیج فارس راه پیدا میکرد ولی اکنون میزان صادرات آن کم شده است.
در حال حاضر بیشترین نوع سفالی که در کارگاههای سفالگری لار تولید میشود کوزه قلیان است. هنرمندانی هم که این کوزهها را تولید میکنند تمایلی برای به روز کردن آن ندارند. حتی جلساتی نیز برگزار شد و از آنها خواستند که با سرامیک و لعاب شکلهای دیگری از این کوزهها یا حتی سفالهای دیگر ایجاد کنند اما آنها تمایلی نشان ندادند.
عبدالنبی صنعتی، یکی از هنرمندان سفالگر لار میگوید: کارهایم را به بندرعباس میفرستم و واسط آن را به کشورهای حاشیه خلیج فارس از جمله دبی و قطر میفرستد در داخل کشور، به شهر شیراز هم ارسال میکنم. من توانستهام این هنر را به بچههایم یاد بدهم همه شأن هم کارت صنعتگری دارند.
وی با بیان اینکه جد چهارم ما سفالگری میکرد و ما هم یاد گرفتیم میگوید: خاک سفال را از صحراهای اطراف لار میآوریم چند معدن خاک هم داریم. در برازجان و شهررضا هم کوزه قلیان تولید میکنند اما آنها متفاوت است. ظاهر کوزههای لار با مناطق دیگر فرق دارد. این کار شبیه نقاشی است که کسی نمیتواند مثل آن بسازد.
اصفهان- رئیس اداره میراثفرهنگی، گردشگری و صنایعدستی شهرستان کوهپایه از آغاز عملیات مرمت آبانبار تاریخی روستای تودشکچویه از توابع این شهرستان خبرداد.
سیدرضا صالحیامیری، وزیر میراثفرهنگی، گردشگری و صنایعدستی در یادداشتی نوشت: فرهنگ ایرانی و فلسفه عاشورا شالوده ایستادگی ملت ایران در عصر تهاجم ترکیبی است.
با آغاز ماه محرم، سراسر ایران رنگ و بوی عزاداری به خود میگیرد و شهرها و روستاها با برگزاری آیینهای خاص، یاد و خاطره واقعه عاشورا را زنده نگه میدارند.
جنگها نه تنها انسانها بلکه فرهنگ، حافظه تاریخی و هویت ملتها را نیز از بین میبرند و در این میان، «سپر آبی» میتواند نوعی سپر در برابر میراث فرهنگی هر کشوری باشد.
Δ