فیلم داستانی «اوسونا» به کارگردانی و تهیه‌کنندگی راد نژادفتحی از خوزستان به سومین جشنواره بین‌المللی چندرسانه‌ای میراث‌فرهنگی راه یافت.
به‌گزارش میراث‌آریا، راد نژادفتحی کارگردان، تهیه‌کننده و نویسنده این فیلم داستانی در این‌خصوص اظهار کرد: سومین جشنواره بین‌المللی چندرسانه‌ای میراث‌فرهنگی با شعار «ایران ما، میراث ما؛ میراث ما، ایران ما» ۱۵ تا ۱۸ آبان‌ماه، به دبیری علیرضا تابش از سوی وزارت میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی و به میزبانی استانداری فارس در شیراز برگزار می‌شود.
او ادامه داد: فیلم اوسونا بیان کننده و به نوعی احیاء‌کننده یکسری باورها و اعتقادات شوشتر قدیم است و هدف از ساخت آن، آشنایی نسل جوان با فرهنگ‌ها، ضرب‌المثل‌ها، موسیقی‌های گذشته، لباس‌های احیاء‌شده از دوران قاجار و رسم و رسومات گذشته شهر و ساکنان این منطقه است.
این هنرمند بابیان این‌که در این فیلم از ۲۸۰۰ ضرب‌المثل استفاده شده است افزود: ساخت این فیلم حدود دو سال طول کشید و بالغ بر یک میلیارد تومان هزینه داشته است؛ ضمن این‌که ۱۵۰ بازیگر نیز در این فیلم ایفای نقش کرده‌اند.
او با اشاره به‌اینکه مدت زمان این فیلم داستانی ۹۰ دقیقه است اضافه کرد: تصویربرداری این فیلم در بافت قدیم و خانه‌های تاریخی شوشتر انجام شده است.
نژادفتحی درخصوص عوامل این فیلم داستانی عنوان کرد: در این فیلم بازیگرانی از جمله اشرف الهامیان، مریم بهلول، مریم ذوالفقاری، طه سخائی، امیرعلی صیادی، امیررضا صالحی ایفای نقش کرده‌اند؛ همچنین مرجان اسمی‌پور و علیرضا چهارمحالی به‌عنوان منشیان صحنه، محمد آل‌ابریشمکار به عنوان تدوین‌گر، سجاد جمشید به عنوان تصویربردار و نجمه زاهدی‌نیا به‌عنوان روابط‌عمومی در این پروژه همکاری داشتند.
او یادآور شد: فیلم داستانی اوسونا با حمایت اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی شوشتر و اداره‌کل میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی خوزستان تهیه شده است.
انتهای پیام/
گاهی یک نام، راز قرن‌ها را در خود پنهان می‌کند؛ معبد چغازنبیل، واژه‌ای که بسیاری در نگاه اول نمی‌توانند با مفهوم آن ارتباط برقرار کنند، در واقع از ترکیب دو واژه‌ی لری «چغا» (تپه) و «زنبیل» (سبد) ساخته شده است؛ اشاره‌ای به شکل این سازه شگفت‌انگیز که همانند سبدی عظیم از دل خاک سر برآورده است. این نیایشگاه باستانی، شاهکاری از تمدن ایلامی و از مهم‌ترین جاهای دیدنی شوش است که در سال ۱۹۷۹ در فهرست آثار ایران در یونسکو ثبت شد و در کنار بزرگ‌ترین گنجینه‌های تاریخی جهان قرار گرفت.
وقتی نام ایران در جهان باستان طنین‌انداز شد، نقطه‌ای بود که این قدرت را به تصویر کشید؛ تخت جمشید، میراثی که نه‌تنها نماد اقتدار هخامنشیان است، بلکه یادگاری از دوران طلایی معماری ایرانی به شمار می‌رود. این مجموعه باشکوه در سال ۱۹۷۹ به‌عنوان یکی از نخستین آثار ایران در فهرست میراث جهانی یونسکو ثبت شد و هنوز، پس از ۲۵۰۰ سال، جلوه‌ای از نبوغ، هنر و سیاست است.
در قلب خوزستان تاریخی، شهری نهفته است که با ابتکار شگفت‌انگیزش، جهان را به تحسین واداشته؛ سیستم هیدرولیک تاریخی شوشتر، شاهکاری که مهندسی ایرانی را به اوج رساند. این مجموعه بی‌نظیر که در سال ۲۰۰۹ در فهرست آثار ایران در یونسکو ثبت شد، شامل سیزده سازه آبی است؛ از پل‌ها و آب‌بندها تا نهرهای دست‌کند، آسیاب‌های آبی و آبشارهای مصنوعی، همه در هماهنگی کامل، شبکه‌ای ایجاد کرده‌اند که قرن‌ها قبل از ظهور فناوری‌های مدرن، نمونه‌ای کم‌نظیر از هوشمندی و مهارت ایرانیان باستان را به نمایش گذاشت.
بادی سرد از دامنه‌های کوهستان می‌وزد، زنگ کهن کلیسا در سکوت طنین‌انداز می‌شود و سنگ‌های تیره، داستان هزار سال پیش را روایت می‌کنند. اینجا مجموعه آثار رهبانی ارامنه در شمال غربی ایران است؛ سه کلیسای تاریخی که میان قرن‌های هفتم تا چهاردهم میلادی ساخته شده‌اند و امروز در فهرست آثار ایران در یونسکو می‌درخشند. این مجموعه شاملقره‌کلیسا (تادئوس مقدس)، کلیسای استپانوس مقدس و کلیسای زور زور می‌شود.
Δ