سان، یا بوشمن، مردم بومی آفریقای جنوبی و بوتسوانای امروزی هستند. نقاشی‌ها و حکاکی‌های سنگی باستانی آنها (که در مجموع هنر سنگ نامیده می‌شود) در غارها و پناهگاه‌های صخره‌ای یافت می‌شوند. این اثر هنری موجودات غیرانسانی، شکارچیان و هیبریدهای نیمه‌انسان نیمه‌حیوانی را به تصویر می‌کشد.
میراث آریا: هنر صخره‌ای اسناد مهمی از مردم ملل را در اختیار ما قرار می‌دهد. مشاهده هنر صخره‌ای سان در آفریقا نیز شما را به مکان‌های فوق‌العاده دیدنی و دورافتاده می‌برد! بنابراین می‌تواند به ما بینشی در مورد نحوه زندگی و چگونگی رفتار اولین ساکنان جنوب آفریقا، مردم سن بدهد.
بازنویسی تاریخ دیرینه‌شناسی
نقاشی‌های صخره‌ای سان در آفریقای جنوبی احتمالاً دو سینودونت‌های منقرض شده را به تصویر می‌کشند که نشان‌دهنده مشارکت محلی اولیه در دیرینه‌شناسی قبل از کشف غربی است. این نقاشی‌های باستانی صخره‌های حیوانی ۲۵۰ میلیون‌ساله را مدت‌ها قبل از اینکه دانشمندان از وجود آن اطلاع پیدا کنند به تصویر می‌کشد.
بر اساس تحقیقات جدید منتشر شده در Plos One، هنرمندان ممکن است یک حیوان باستانی را نقاشی کرده باشند که بیش از ۲۵۰ میلیون سال پیش در جنوب آفریقا پرسه می‌زده است.
این نقاشی که در غاری در مزرعه La Belle France در استان آزاد آفریقای جنوبی قرار دارد، ممکن است قدیمی‌ترین اثر هنر پارینه‌ای شناخته شده در جهان باشد که یک خزنده پستاندار منقرض شده به نام dicynodont را نشان می‌دهد که پیش از کشف علمی رسمی این موجود است.
بازتفسیر هنر راک اشتباه شناسایی شده
جولین بنوا، دیرینه‌شناس در دانشگاه ویتواترزاند (دانشگاه ویتس)، نقش هنر سنگی مرموز را که قبلاً به‌اشتباه به‌عنوان موجودی شبیه به شیر دریایی یا حتی یک گربه دندان شمشیر بازمانده شناخته شده بود، دوباره تفسیر کرده است.
بنوا می‌گوید: درحالی‌که این تصویر به طرز عجیبی شبیه یک شیر دریایی است، هیچ حیوانی در آفریقا وجود ندارد.
پیوند هنر با اکتشافات دیرینه‌شناسی
Dicynodonts خویشاوندان باستانی پستاندارانی هستند که بین ۲۶۵ تا ۲۰۰ میلیون سال پیش روی زمین پرسه می زدند. منطقه Karoo در آفریقای جنوبی، جایی که این نقاشی در آن کشف شد، به خاطر ذخایر فسیلی غنی از این موجودات مشهور است.
بنوا می‌گوید: سان‌ها در میان ردپاهای فسیلی کارو، استخوان‌ها، جمجمه‌ها و دندان‌های خزندگان منقرض شده زندگی و شکار می‌کردند. این نقاشی شواهد قانع‌کننده‌ای ارائه می‌دهد که نشان می‌دهد آنها نه‌تنها این فسیل‌ها را کشف کرده‌اند، بلکه تلاش کرده‌اند این حیوان زنده را در هنر خود بازسازی کنند.
بنوا استخوان‌های فسیلی متعددی را در نزدیکی غار پیدا کرده است که این نظریه را تایید می‌کند که هنرمندان سن، تصاویر خود را بر اساس اکتشافات واقعی فسیلی بنا کرده‌اند. به طرز جالبی، وضعیت بدن این حیوان نقاشی شده شبیه حالت مرگ است که معمولاً در اسکلت‌های فسیل‌شده دیده می‌شود و ارتباط با یافته‌های دیرینه‌شناسی را بیشتر تقویت می‌کند.
تخمین زده می‌شود این نقاشی حداکثر تا سال ۱۸۳۵ خلق شده باشد که پیش از اولین توصیف علمی از دیسینودنت‌ها در سال ۱۸۴۵ توسط دیرینه شناس بریتانیایی سر ریچارد اوون است. این جدول زمانی، سن را به عنوان دیرینه شناسان پیشگام معرفی می‌کند که گونه‌های منقرض‌شده را قبل از جامعه علمی رسمی شناسایی و به تصویر می‌کشد.
این یافته فوق‌العاده است. به گفته بنوا این موضوع نشان می‌دهد که مردم سان مدت‌ها قبل از اینکه دانشمندان غربی از وجود این موجودات مطلع شوند، درگیر دیرینه‌شناسی بودند.
اهمیت فرهنگی و اساطیری
یک افسانه سن به یاد می‌آورد که «وحشی‌های عظیم» اکنون کاملاً منقرض شده‌اند و مدت‌ها پیش در جنوب آفریقا پرسه می‌زدند. این داستان ممکن است به فسیل‌های دو سینودونت کارو اشاره داشته باشد که سان، آنها را کشف کرده و سعی در تفسیر آن داشته است. مطالعه نقاشی غار La Belle France و حیوان اسرارآمیز آن نیز این موضوع را تایید می‌کند.
ممکن است dicynodont به‌عنوان یک «جانور باران»، یک موجود افسانه‌ای در کیهان‌شناسی سان تصویر شده باشد. ضمن آنکه ممکن است در نقاشی‌های سن اهمیت ویژه‌ای داشته باشند.
این تحقیق نه‌تنها تاریخ دیرینه‌شناسی را بازنویسی می‌کند، بلکه درک عمیق علمی و مهارت‌های مشاهداتی مشتاق جوامع بومی را نیز برجسته می‌کند. همچنین راه‌های جدیدی را برای تفسیر هنر صخره‌ای و درک رابطه پیچیده بین مردمان باستان و دنیای ماقبل تاریخ اطراف آنها باز می‌کند.
انتهای پیام/
ساحل درک چابهار که در تلاقی دریا با کویر قرار دارد، یکی از سواحل زیبای جنوب کشورمان در استان سیستان و بلوچستان به شمار می‌رود. این ساحل شش کیلومتری از جاهای دیدنی چابهار است که ترکیبی از چهار نوع ساحل شنی، ماسه‌ای، صخره‌ای و مرجانی را باهم دارد. تک درخت نخل آنجا نیز که نماد ساحل است، با زیبایی هرچه تمام قد برافراشته است.
یکی از جذاب‌ترین جاهای دیدنی اهواز در نزدیکی رود کارون، خانه ماپار است؛ بنایی قدیمی با حیاطی زیبا که از نمادهای معماری خوزستان محسوب می‌شود. خانه ماپار اهواز با نظارت سازمان میراث فرهنگی در سال ۱۳۸۰ خورشیدی به ثبت ملی ایران رسید و بازسازی شد. امروزه نیز محلی دلنشین برای گردشگران است تا زمانی را در کنار نخل خمیده و زیبای آن به استراحت بگذرانند و از نوشیدنی‌های سنتی شربتخانه ماپار میل کنند. در این نوشتار، به معرفی این خانه تاریخی اهواز، تاریخچه و جاذبه‌های آن می‌پردازیم.
روستای ماخونیک از جاهای دیدنی بیرجند و از جمله روستاهای دورافتاده در یکی از مناطق کوهستانی استان خراسان جنوبی است که بیشتر مردم آنجا قد کوتاهی دارند. خانه‌های افراد این روستا کوچک و کم ارتفاع است. قوت غالب آنان تا قبل از سال 1370 خورشیدی، بیشتر محدود به چغندر و شلغم بود. آداب و رسوم آنها مثل تماشا نکردن تلویزیون، نکشیدن سیگار ، مهاجرت نکردن به شهر و مراجعه به ریش سفید برای حل اختلافاتشان نیز درخور توجه است.
سفر به مشهد همیشه برای زائران امام رضا(ع) جذابیت زیاد و حال و هوای دیگری دارد؛ اما اگر این سفر با قطار انجام شود، راحت‌تر و لذت‌بخش‌تر خواهد بود. مسیر ریلی تهران تا مشهد یکی از پررفت‌وآمدترین خطوط راه‌آهن کشور است که روزانه میزبان تعداد زیادی قطار مسافربری است.
Δ