مطالعه‌ای که در مجله نیچر منتشر شده، نشانه‌هایی از شهرنشینی گسترده را در ۲ شهر باستانی واقع در ارتفاعات بیش از ۲ هزار متری در جنوب شرق ازبکستان آشکار کرده است.
میراث آریا: در سال ۲۰۱۱، مایکل دی. فراچتی، استاد انسان‌شناسی دانشگاه واشنگتن، پروژه‌ای پژوهشی را در محوطه باستانی تاشبولاک، شهری متعلق به امپراتوری قراخانیان آغاز کرد. امپراتوری قراخانیان، یک خانات ترکی کارلوک بود که از قرن نهم تا اوایل قرن سیزدهم میلادی در آسیای میانه حکم‌فرمایی می‌کرد.
قراخانیان، شهر تاشبولاک را در قرون هشتم تا یازدهم میلادی در دره‌ای در ارتفاعات مَل‌گوزار، شاخه‌ای از رشته‌کوه پامیر، تأسیس کردند. این شهر در ارتفاعی بیش از ۲ هزار متر از سطح دریا قرار دارد، ارتفاعی که تنها ۳ درصد از جمعیت امروزی جهان در آن زندگی می‌کنند.
پس از سال‌ها حفاری توسط فراچتی و همکارانش، شهری دیگر در مجاورت تاشبولاک کشف شد که به توگونبولاک شهرت یافت. به دلیل دورافتادگی و شرایط نامناسب کشاورزی، به نظر می‌رسد که هر دو شهر از طریق تجارت در مسیر جاده ابریشم و از مراکز بزرگ تجاری در ازبکستان و چین تأمین می‌شدند.
برای درک بهتر وسعت تاشبولاک و توگونبولاک، پژوهشگران از فناوری سنجش از راه دور لیدار (LiDAR) برای نقشه‌برداری از منظر باستان‌شناختی استفاده کردند که منطقه‌ای به وسعت تقریبی ۱۳۲ هکتار (۱.۳ کیلومتر مربع) را پوشش می‌داد.
سپس با استفاده از یک الگوریتم نیمه‌خودکار تحلیل سطحی، ویژگی‌های باستانی‌ای که با چشم غیرمسلح قابل رؤیت نبودند را شناسایی کردند که شامل منظره‌ای شهری متراکم و نشانه‌هایی پنهان از دیوارهای خطی، استحکامات، تراس‌ها و سازه‌های متعدد بود.
به گفته نویسندگان مطالعه، شهرهای تاشبولاک و توگونبولاک ما را وادار می‌کنند تا در مورد مکان‌های بهینه برای ایجاد شهر در مناطق به اصطلاح «پیرامونی» تجدید نظر کنیم؛ چراکه این مناطق ممکن است نقشی مهم‌تر از آنچه قبلاً تصور می‌شد، در تجارت دوران باستان داشته باشند.
نویسندگان این مطالعه اظهار کردند: تا پیش از این، سرزمین‌های مرتفع جاده ابریشم در دوران باستان به عنوان موانعی برای ارتباطات شرق و غرب یا صرفاً به عنوان حوزه‌های پیرامونی یک جهان عشایری دیده می‌شدند که بین واحه‌های کم‌ارتفاع و مراکز شهری تجارت و ارتباط قرار داشتند.
انتهای پیام/
مشاور عالی وزیر و رئیس مرکز بین‌الملل وزارت میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی، در دیدار با گائو ژینگ، معاون وزیر فرهنگ چین، با تأکید بر اشتراکات تمدنی ایران و چین، گفت: در قرن فرهنگ، ملل صاحب تمدن نقش‌آفرین‌اند و ایران و چین می‌توانند ستون‌های اصلی نظم فرهنگی آسیامحور آینده باشند.
مشاور عالی وزیر و رئیس مرکز بین‌الملل وزارت میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی، با هدف حضور در اجلاس وزرای گردشگری و فرهنگ سازمان همکاری شانگهای، وارد شهر چینگدائو در جمهوری خلق چین شد؛ حضوری که نماد کنشگری فعال جمهوری اسلامی ایران در عرصه دیپلماسی تمدنی و فرهنگی در شرق آسیاست.
دریاچه ارواح نوشهر همانند اسمش منظره‌ای ترسناک و در عین‌حال تماشایی دارد؛ منظره‌ای از درختان پوسیده‌ی مَمرَز و توسکا که سر از آب بیرون آورده‌اند و درختان سربه‌فلک کشیده‌‌ای که در فضای مه‌آلود اطراف دریاچه واقع شده‌اند. اهالی اطراف این دریاچه به دلیل فراوانی درختان ممرز آن، نامش را دریاچه ممرز گذاشته‌اند. عمر این دریاچه حدود 2.5 میلیون سال است و پوسیدگی درختان اطراف و داخل آن امری طبیعی است.
در جریان کاوش‌های باستان‌شناسی در گورستان باستانی «سان جولیانو» در ایتالیا، یک مقبره دست‌نخورده از تمدن اتروری کشف شد؛ کشفی نادر و ارزشمند که نوری تازه بر آیین‌های تدفینی و ساختار اجتماعی این تمدن ۲۶۰۰ ساله می‌تاباند. این مقبره، با اشیای کامل و ساختار سالم، یکی از مهم‌ترین یافته‌های باستان‌شناسی سال‌های اخیر در اروپا به‌شمار می‌رود.
Δ