باستان‌شناسان وزارت فرهنگ پرو در کاوش‌های اخیر شهر محصور کوئلاپ واقع در منطقه آمازوناس، سازه تدفینی به شکل چولپا همراه با مجموعه‌ای از عرضه‌های آیینی را کشف کردند که رویکرد جدیدی به آیین‌های تدفین فرهنگ چاچاپویا ارائه می‌دهد.
به‌گزارش میراث آریا، در جریان کاوش‌های به‌عمل‌آمده در ناحیه شمالی مجموعه باستانی کوئلاپ، باستان‌شناسان وزارت فرهنگ پرو موفق به کشف سازه تدفینی از نوع چولپا و مجموعه‌ای از مراسم آیینی شدند که اطلاعات ارزشمندی درباره آیین‌های تدفین و ساختار اجتماعی فرهنگ چاچاپویا ارائه می‌کند.
کوئلاپ، یک شهر محصور در دیوارهای دفاعی است که در ارتفاع حدود ۳هزار متری در رشته‌کوه‌های منطقه آمازوناس پرو و بر فراز دره اوتکوبامبا قرار دارد. این مجموعه در سده ششم میلادی توسط فرهنگ چاچاپویا ساخته شده و شکلی نامنظم شبیه به یک ذوزنقه دارد. شهر کوئلاپ در اوج شکوفایی خود میزبان حدود ۳هزار نفر بوده و پس از تسخیر منطقه توسط اسپانیایی‌ها در حوالی سال ۱۵۷۰ میلادی متروک شده است.
کاوش‌های اخیر که تحت برنامه تحقیقاتی باستان‌شناسی کوئلاپ (PRIAK) انجام شده است، ۱۶ ناحیه مختلف به مساحت بیش از ۲۴ هزار متر مربع را در این شهر مورد مطالعه قرار داده‌اند. در میان مهم‌ترین یافته‌ها، یک ساختمان تدفینی از نوع چولپا شناسایی شد که درون آن بقایای یک جسد به همراه چندین شیء آیینی دفن شده بود.
از جمله اشیای همراه جسد می‌توان به یک تبر سنگی استادانه تراش‌خورده، یک پلاک سنگی حکاکی‌شده با نقش‌های هندسی، قطعاتی از ابزار سنگی و اشیای فلزی مرتبط با آیین‌های کفن و دفن اشاره کرد. این یافته‌ها نمایانگر پیچیدگی مهارت‌های فنی و باورهای آیینی چاچاپویا در حوزه مرگ و تدفین است.
تحلیل عرضه‌های آیینی و نوع معماری این سازه تدفینی، سرنخ‌های مهمی در خصوص مناسک تدفین، ساختارهای خانوادگی و سلسله‌مراتب اجتماعی جامعه چاچاپویا در دوره‌های پایانی حیات کوئلاپ ارائه می‌دهد. علاوه بر این، وجود ابزار و اشیای فلزی حکایت از ارتباطات تجاری و فرهنگی این منطقه با جوامع همسایه دارد.
این کشفیات نه‌تنها افق تازه‌ای در مطالعه فرهنگ چاچاپویا می‌گشاید، بلکه بر ضرورت حفاظت و ادامه کاوش‌های علمی در کوئلاپ، به‌عنوان یکی از مهم‌ترین میراث‌های پیشااسپانیایی پرو، تاکید می‌کند. ادامه حمایت و تخصیص بودجه به پروژه‌های باستان‌شناسی و حفاظت از این مجموعه می‌تواند ما را در درک بهتر تاریخ و تمدن‌های کهن آمریکای جنوب یاری رساند.
انتهای پیام/
مشاور عالی وزیر و رئیس مرکز بین‌الملل وزارت میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی، در دیدار با گائو ژینگ، معاون وزیر فرهنگ چین، با تأکید بر اشتراکات تمدنی ایران و چین، گفت: در قرن فرهنگ، ملل صاحب تمدن نقش‌آفرین‌اند و ایران و چین می‌توانند ستون‌های اصلی نظم فرهنگی آسیامحور آینده باشند.
مشاور عالی وزیر و رئیس مرکز بین‌الملل وزارت میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی، با هدف حضور در اجلاس وزرای گردشگری و فرهنگ سازمان همکاری شانگهای، وارد شهر چینگدائو در جمهوری خلق چین شد؛ حضوری که نماد کنشگری فعال جمهوری اسلامی ایران در عرصه دیپلماسی تمدنی و فرهنگی در شرق آسیاست.
دریاچه ارواح نوشهر همانند اسمش منظره‌ای ترسناک و در عین‌حال تماشایی دارد؛ منظره‌ای از درختان پوسیده‌ی مَمرَز و توسکا که سر از آب بیرون آورده‌اند و درختان سربه‌فلک کشیده‌‌ای که در فضای مه‌آلود اطراف دریاچه واقع شده‌اند. اهالی اطراف این دریاچه به دلیل فراوانی درختان ممرز آن، نامش را دریاچه ممرز گذاشته‌اند. عمر این دریاچه حدود 2.5 میلیون سال است و پوسیدگی درختان اطراف و داخل آن امری طبیعی است.
در جریان کاوش‌های باستان‌شناسی در گورستان باستانی «سان جولیانو» در ایتالیا، یک مقبره دست‌نخورده از تمدن اتروری کشف شد؛ کشفی نادر و ارزشمند که نوری تازه بر آیین‌های تدفینی و ساختار اجتماعی این تمدن ۲۶۰۰ ساله می‌تاباند. این مقبره، با اشیای کامل و ساختار سالم، یکی از مهم‌ترین یافته‌های باستان‌شناسی سال‌های اخیر در اروپا به‌شمار می‌رود.
Δ