کشف حمام رومی در اعماق خلیج ناپل ایتالیا، میراثی از تجمل‌گرایی باستان

به‌گزارش میراث آریا، باستان‌شناسان موفق به کشف یک حمام رومی کاملا سالم و حفظ‌شده در ویرانه‌های نیمه‌غرق‌شده شهر تاریخی بایائه (Baiae) در ساحل شمال‌غربی خلیج ناپل در ایتالیا شدند.

بایائه در دوران باستان یکی از مشهورترین اقامتگاه‌های تفریحی روم بود و بسیاری از چهره‌های برجسته آن دوران، از جمله پومپی کبیر (Gnaeus Pompeius Magnus)، ژولیوس سزار، گایوس ماریوس، لوکیوس لیسینیوس لوکولوس، هادریان و سپتیمیوس سوروس بارها از آن بازدید کرده‌اند. این شهر به‌خاطر سبک زندگی لذت‌جویانه‌اش شهرت داشت. شاعر رومی سکتوس پروپرتیوس در توصیفی معاصر، بایائه را «گرداب تجمل» نامیده است.

قرارگیری این شهر در منطقه آتشفشانی فلیگرئن فیلدز در شبه‌جزیره کومائه باعث شد فعالیت‌های زمین‌ساختی ناشی از حرکت تدریجی پوسته زمین موجب بالا و پایین رفتن سطح زمین شود. همین پدیده زمین‌شناسی در نهایت به غرق‌شدن بخش‌های پایینی شهر انجامید.

در جریان یک پژوهش زیرآبی اخیر، باستان‌شناسان به یک حمام رومی استثنائا سالم دست یافتند که احتمالا همان حمام‌های معروف متعلق به ویلای سیسرو است که در متون باستانی ذکر شده است.

اتاق گرم این حمام که احتمالا نوعی لاکنیکوم (سونا) بوده، به‌طور چشمگیری سالم باقی مانده است. کف موزاییکی آن همچنان دست‌نخورده بر فراز ستونک‌های آجری کوچک قرار دارد، یک تکنیک معماری که امکان گردش هوای داغ زیر کف را فراهم می‌کرد. لوله‌های تعبیه‌شده در دیوارها نیز حرارت را منتقل می‌کردند و دمای یکنواختی ایجاد می‌کردند. این نمونه‌ای برجسته از مهندسی پیشرفته رومی در آن دوران به شمار می‌رود. 

بقایای نقاشی‌های دیواری هرچند به‌صورت پراکنده، هنوز بر دیوارهای حمام باقی است و نشانه‌ای از دکوراسیون مجلل فضاهای تفریحی رومیان ثروتمند به شمار می‌رود.

کارشناسان بر این باورند که این یافته می‌تواند به روشن‌تر شدن فنون ساخت‌وساز رومی و نیز رویدادهایی که به نابودی و رهاشدن حمام انجامید کمک کند. یکی از فرضیه‌های اصلی، ارتباط مستقیم این بنا با ویلای سیسرو است که در منطقه بایائه وجود داشته است.

قرار است از پاییز امسال عملیات مرمت آغاز شود که شامل پاک‌سازی و تثبیت کف موزاییکی که اکنون بخشی از آن با رسوبات و ملات پوشیده شده و حفاظت از نقاشی‌های دیواری باقی‌مانده خواهد بود. پژوهشگران امیدوارند ترکیب مطالعات سرامیک، معماری و هنر بتواند زمان‌بندی دقیق‌تر شکل‌گیری و تخریب این حمام را مشخص کرده و هویت آن را تایید کند.

انتهای پیام/