باستانشناسان پروژه آمازونیا رِولادا یک سکونتگاه استعماری گمشده مربوط به قرن ۱۸ را کشف کردند.
در یک بیانیه مطبوعاتی که در موزه آمازون در مانائوس صادر شد، ادواردو نِوِس، مدیر موزه باستانشناسی و قومنگاری دانشگاه سائو پائولو، از کشف یک سکونتگاه استعماری خبر داد که در نقشههای قرن ۱۸ میلادی دیده میشود.
این کشف با استفاده از فناوری لیدار (Light Detection and Ranging)، روشی از سنجش از دور که با استفاده از نور به شکل لیزر پالسی، فواصل متغیر تا سطح زمین را اندازهگیری میکند، انجام شد. تفاوتهای زمانی بازگشت لیزر و طولموجها میتواند برای تهیه نقشه دیجیتال سهبعدی از مناظر پنهانشده مورد استفاده قرار گیرد.
بررسی لیدار، ردپایی از سیستم خیابانی را آشکار کرد که نِوِس در مصاحبه با رسانه برزیلی متروپولیس توضیح داد، پس از آنکه ساکنان آن سکونتگاه را پس از ۳۰۰ سال حکومت استعماری پرتغالی ترک کردند، فراموش شده بود.
این سکونتگاه بخشی از منطقه آمازون استعماری پرتغال بود که یک استان جداگانه از آمریکای پرتغال محسوب میشد و از آغاز قرن ۱۷ تا اوایل قرن ۱۹، زمانی که برزیل به یک کشور مستقل تبدیل شد، ادامه داشت.
نِوِس همچنین در بیانیه مطبوعاتی خود از دو کشف دیگر خبر داد.
اولین مورد یک سازه سنگی در ایالت روندونیا است که در آن ساختارهای هندسی زمینی، همچون شکلهای مربع و دایرهای، و ویژگیهای خطی که بهنظر میرسد جاده باشند، وجود دارد. کشف دوم نیز در روندونیا یک ویژگی شبکهمانند است که باستانشناسان قصد دارند بیشتر آن را کاوش کنند.
نِوِس گفت: ما هنوز دقیقاً نمیدانیم آنها چه هستند. ممکن است اینها مناطق کشت یا شاید محلهای سکونت باشند، اما باید دوباره به محل برگردیم و با حفاری بیشتر معنای آنها را بهتر درک کنیم. این سازهها در جاهای دیگری همچون بولیوی نیز شناخته شدهاند، اما این اولین باری است که آنها را در سمت برزیلی مشاهده کردهایم.
انتهای پیام/
مشاور عالی وزیر و رئیس مرکز بینالملل وزارت میراثفرهنگی، گردشگری و صنایعدستی، در دیدار با گائو ژینگ، معاون وزیر فرهنگ چین، با تأکید بر اشتراکات تمدنی ایران و چین، گفت: در قرن فرهنگ، ملل صاحب تمدن نقشآفریناند و ایران و چین میتوانند ستونهای اصلی نظم فرهنگی آسیامحور آینده باشند.
مشاور عالی وزیر و رئیس مرکز بینالملل وزارت میراثفرهنگی، گردشگری و صنایعدستی، با هدف حضور در اجلاس وزرای گردشگری و فرهنگ سازمان همکاری شانگهای، وارد شهر چینگدائو در جمهوری خلق چین شد؛ حضوری که نماد کنشگری فعال جمهوری اسلامی ایران در عرصه دیپلماسی تمدنی و فرهنگی در شرق آسیاست.
دریاچه ارواح نوشهر همانند اسمش منظرهای ترسناک و در عینحال تماشایی دارد؛ منظرهای از درختان پوسیدهی مَمرَز و توسکا که سر از آب بیرون آوردهاند و درختان سربهفلک کشیدهای که در فضای مهآلود اطراف دریاچه واقع شدهاند. اهالی اطراف این دریاچه به دلیل فراوانی درختان ممرز آن، نامش را دریاچه ممرز گذاشتهاند. عمر این دریاچه حدود 2.5 میلیون سال است و پوسیدگی درختان اطراف و داخل آن امری طبیعی است.
در جریان کاوشهای باستانشناسی در گورستان باستانی «سان جولیانو» در ایتالیا، یک مقبره دستنخورده از تمدن اتروری کشف شد؛ کشفی نادر و ارزشمند که نوری تازه بر آیینهای تدفینی و ساختار اجتماعی این تمدن ۲۶۰۰ ساله میتاباند. این مقبره، با اشیای کامل و ساختار سالم، یکی از مهمترین یافتههای باستانشناسی سالهای اخیر در اروپا بهشمار میرود.
Δ