سیدرضا صالحی امیری، وزیر میراث‌فرهنگی از ثبت جهانی روستای اصفهک در استان خراسان جنوبی ایران به عنوان یکی از بهترین روستاهای گردشگری سازمان جهانی گردشگری در سال ۲۰۲۴ خبر داد.
به‌گزارش میراث آریا، سیدرضا صالحی امیری، وزیر میراث‌فرهنگی از ثبت جهانی روستای اصفهک در استان خراسان جنوبی ایران به عنوان یکی از بهترین روستاهای گردشگری سازمان جهانی گردشگری در سال ۲۰۲۴ خبر داد.
امروز، ۲۳ آبان ۱۴۰۳، روستای تاریخی اصفهک در دهستان دهستک از توابع شهرستان طبس خراسان جنوبی رسما به عنوان یکی از بهترین روستاهای گردشگری سازمان ملل در سال ۲۰۲۴ معرفی شد.
این شناخت نقطه عطفی در مسیر تاب‌آوری و احیای اصفهک است. اصفهک که در اثر زلزله ۱۹۷۸ طبس به شدت آسیب دیده بود، زمانی غیرقابل سکونت تلقی می‌شد و ساکنان آن در چادرهای موقت زندگی می‌کردند. بعدها با شروع بازسازی زندگی خود، خانه‌های چوبی موقتی را ساختند که به اوطاق چوبی معروف بود. روستاییان با تعهد به پایداری و حفظ فرهنگی، جامعه را در طول سال‌ها بازسازی کردند، اقامتگاه‌های بومگردی را توسعه دادند و خانه‌های سنتی را با استفاده از تکنیک‌های خشتی باستانی بازسازی کردند.
تبدیل اصفهک به یک مقصد فرهنگی و بومگردی به دلیل معماری منحصر به فرد و شیوه‌های پایدار توجه را به خود جلب کرده است و جایزه معتبر معماری آسیا را برای این روستا به ارمغان آورده است. امروزه، گردشگران را از سراسر جهان جذب می‌کند و به سازه‌های خشتی زیبا و تعهد به حفظ هویت محلی جذب می‌شود.
از سال ۲۰۲۱، ابتکار بهترین دهکده‌های گردشگری UNWTO با هدف ترویج گردشگری پایدار در مناطق روستایی، با تمرکز بر حفظ مناظر طبیعی، میراث فرهنگی، و سبک‌های زندگی بومی، از جمله خوراک شناسی و ارزش‌های محلی، انجام شده است. قرار گرفتن اصفهک در این فهرست جهانی گواهی بر تعهد روستاییان آن به احیای میراث خود و تبدیل آن به یک قطب گردشگری پایدار است که به گذشته خود احترام می‌گذارد و در عین حال آینده‌ای توام را رفاه را دربرمی‌گیرد.
انتهای پیام/
گاهی یک نام، راز قرن‌ها را در خود پنهان می‌کند؛ معبد چغازنبیل، واژه‌ای که بسیاری در نگاه اول نمی‌توانند با مفهوم آن ارتباط برقرار کنند، در واقع از ترکیب دو واژه‌ی لری «چغا» (تپه) و «زنبیل» (سبد) ساخته شده است؛ اشاره‌ای به شکل این سازه شگفت‌انگیز که همانند سبدی عظیم از دل خاک سر برآورده است. این نیایشگاه باستانی، شاهکاری از تمدن ایلامی و از مهم‌ترین جاهای دیدنی شوش است که در سال ۱۹۷۹ در فهرست آثار ایران در یونسکو ثبت شد و در کنار بزرگ‌ترین گنجینه‌های تاریخی جهان قرار گرفت.
وقتی نام ایران در جهان باستان طنین‌انداز شد، نقطه‌ای بود که این قدرت را به تصویر کشید؛ تخت جمشید، میراثی که نه‌تنها نماد اقتدار هخامنشیان است، بلکه یادگاری از دوران طلایی معماری ایرانی به شمار می‌رود. این مجموعه باشکوه در سال ۱۹۷۹ به‌عنوان یکی از نخستین آثار ایران در فهرست میراث جهانی یونسکو ثبت شد و هنوز، پس از ۲۵۰۰ سال، جلوه‌ای از نبوغ، هنر و سیاست است.
در قلب خوزستان تاریخی، شهری نهفته است که با ابتکار شگفت‌انگیزش، جهان را به تحسین واداشته؛ سیستم هیدرولیک تاریخی شوشتر، شاهکاری که مهندسی ایرانی را به اوج رساند. این مجموعه بی‌نظیر که در سال ۲۰۰۹ در فهرست آثار ایران در یونسکو ثبت شد، شامل سیزده سازه آبی است؛ از پل‌ها و آب‌بندها تا نهرهای دست‌کند، آسیاب‌های آبی و آبشارهای مصنوعی، همه در هماهنگی کامل، شبکه‌ای ایجاد کرده‌اند که قرن‌ها قبل از ظهور فناوری‌های مدرن، نمونه‌ای کم‌نظیر از هوشمندی و مهارت ایرانیان باستان را به نمایش گذاشت.
بادی سرد از دامنه‌های کوهستان می‌وزد، زنگ کهن کلیسا در سکوت طنین‌انداز می‌شود و سنگ‌های تیره، داستان هزار سال پیش را روایت می‌کنند. اینجا مجموعه آثار رهبانی ارامنه در شمال غربی ایران است؛ سه کلیسای تاریخی که میان قرن‌های هفتم تا چهاردهم میلادی ساخته شده‌اند و امروز در فهرست آثار ایران در یونسکو می‌درخشند. این مجموعه شاملقره‌کلیسا (تادئوس مقدس)، کلیسای استپانوس مقدس و کلیسای زور زور می‌شود.
Δ