همزمان با برپایی نمایشگاه گروهی «نگارگاه» در گالری شماره یک سعدآباد، جمعی از هنرمندان، پژوهشگران و علاقهمندان به هنرهای تجسمی گرد هم آمدند تا از ظرفیتهای هنری نسلهای مختلف در زمینه نقاشی ایرانی سخن بگویند و بر تداوم مسیر اصیل هنر ایرانی تأکید کنند.
به گزارش میراث آریا، همزمان با برپایی نمایشگاه گروهی «نگارگاه» در گالری شماره یک سعدآباد، جمعی از هنرمندان، پژوهشگران و علاقهمندان به هنرهای تجسمی گرد هم آمدند تا از ظرفیتهای هنری نسلهای مختلف در زمینه نقاشی ایرانی سخن بگویند و بر تداوم مسیر اصیل هنر ایرانی تأکید کنند.
آقامیری، هنرمند با اشاره به نقش ماندگار استاد محمود فرشچیان در هنر معاصر ایران، بر لزوم حفظ میراث هنری، فراهمکردن بستر پژوهش، و تقویت اخلاق در مسیر خلاقیت تأکید کرد.
در حاشیه این رویداد، موزه استاد محمود فرشچیان و کانون نگارگران زرافشان، میزبان برنامهای بودند که بیش از آنکه صرفاً یک افتتاحیه باشد، فرصتی برای بازخوانی جایگاه هنر سنتی، نقش اساتید بزرگ در جریانسازی هنری و ضرورت اخلاقمداری در خلاقیت معاصر بود.
لزوم حفظ هویت و ماهیت موزهها و مجموعههای هنری بهعنوان حافظان میراث فرهنگی، ضرورت فراهمکردن بستر دسترسی پژوهشگران به آثار هنری برای آموزش و انتقال تجربه، اهمیت میدان دادن به خلاقیت هنرمندان معاصر در عین بهرهگیری از مبانی نظری و فکری هنرهای کلاسیک ایرانی از مهمترین مباحث مطرح شده در این نشست بود.
شرکتکنندگان بر این باور بودند که هنرمند، آیینه زمان خود است؛ اما این بازتاب بدون اتکا به ریشههای فرهنگی و نقش اساتید پیشین، پایدار نخواهد بود. به همین دلیل، از منظر جمع حاضر، هر جریانی که در هنر امروز شکل میگیرد، مدیون مسیری است که اساتید گذشته هموار کردهاند.
همچنین در بخشی از گفتوگوها، بر این نکته تأکید شد که بیش از مهارت فنی، آنچه از اساتید برجسته آموخته شده، اخلاق حرفهای و درک عمیق از شأن هنر است؛ مؤلفهای که آثار ماندگار را از نمونههای صرفاً تکنیکی متمایز میسازد.
در مجموع، فضای این رویداد، نهفقط به ارائه آثار هنری، بلکه به بازتاب اندیشهها و پیوند میان سنت و نوآوری اختصاص یافت؛ جایی که مشق نظری در کنار میدان عملی، آیندهی هنر ایرانی را شکل میدهد.
نمایشگاه «نگارگاه» با همکاری موزه استاد فرشچیان و کانون نگارگران زرافشان از ۲۸ اردیبهشت تا ۲ خرداد ۱۴۰۴ در گالری شماره یک سعدآباد (ورودی دربند) دایر است و میزبان آثار هنرمندانی از خراسان رضوی است.
همچنین همزمان، کارگاه های آموزشی نیز در محل نمایشگاه برگزار میشود.
انتهای پیام/
مدیر کل میراثفرهنگی، گردشگری و صنایعدستی خراسان رضوی از چاپ ویرایش جدید کتاب فرنشستگان این اداره کل خبر داد.
«مسعود سپهری نیا» خبرنگار خبرگزاری میراث آریا در گزارشی از شهر تبریز به سراغ آیین خاص عزاداری «شاخسی واخسی» رفت. شاخسِی واخسِی (مخفف: شاه حسین، وای حسین) یا مراسم شاهحسینگویان، از آیینهای عزاداری در ماه محرم در میان ترکزبانان است. این مراسم در نواحی از آذربایجان و اردبیل، تبریز و سایر مناطق ترکزبان شمالغرب ایران برگزار میگردد. در این مراسم گروهی چوب به دست (یا بدون چوب با ضربه پا)، با حرکاتی هماهنگ (بالا و پایین آوردن چوبها)، عبارت شاخسی واخسی که تداعیکننده عبارت شاهحسین وایحسین است را تکرار میکنند. از این آیین بهعنوان یکی از هویتهای تاریخی تبریز یاد کردهاند که قدمتش به دوران صفویان برمیگردد. به گفته برخی، این حرکت اولین بار توسط دسته نظامی قزلباشها در زمان شاه اسماعیل صفوی انجام گرفت.
محله تاریخی چهلاختران در شهر مقدس قم، فراتر از کوچهها و خانههای قدیمیاش، حامل یک شناسنامه زنده از آیینهای دینی شیعه است؛ آیینی که در قالب هیأتی مردمی؛ اما ریشهدار، با عنوان «هیأت چهلاختران» هر سال در محرم، به ویژه روز عاشورا، قله شکوه و معنای خود را آشکار میسازد. این هیأت که با شماره ۱۵۰۰ در فهرست ملی میراثفرهنگی ناملموس کشور به ثبت رسیده، نه تنها یکی از قدیمیترین دستههای عزاداری قم؛ بلکه نمادی از پیوند دین، هویت و حافظه جمعی مردم این منطقه است.
شب پنجم محرم مردم تبریز در هیئت عزادارن پابوسان حضرت علی اکبر(ع) محله طالقانی تبریز شرکت کرده و برای سید و سالار شهیدان عزاداری کردند.
Δ