اصفهان شهری است که حتی شنیدن نام آن شکوه و عظمت شهر را در مقابل چشمان ما تداعی می کند. این شهر به دلیل داشتن مساجد و مناره های منحصر به فردش شهرت یافته است. مسجد حکیم اصفهان، یکی از مساجد بسیار زیبا با معماری باشکوه ایرانی و از جاهای دیدنی اصفهان است. این اثر به دلیل همین معماری بی نظیری که دارد، در سال ۱۳۱۳ خورشیدی به ثبت ملی ایران رسید.
مسجد حکیم در زمان پادشاهان صفوی و در مکان ویرانه‌های یک مسجد دیلمی ساخته شد که جورجیر نام داشت. از این رو، می‌توان گفت که هرچند این دو بنای متصل به هم دو نام متفاوت دارند، لیکن سردر مسجد جورجیر بخشی از مسجد حکیم اصفهان به شمار می‌آید.
مسجد حکیم در اواخر دوره صفوی و زمان شاه عباس دوم ساخته شد. این مسجد به دستور پزشک شاه عباس، یعنی حکیم محمد داوود بنا شد. به دلیل ساخته شدن مسجد به دست حکیم یا پزشک شاه، به مسجد حکیم شهرت یافت. کتیبه هایی که روی سردر و ایوان مسجد وجود دارند، نشان می دهند که قدمت بنا به قرن هفدهم میلادی برمی گردد.
مساحت مسجد در حدود ۸۰۰۰ متر مربع می باشد و بیشتر مصالح مورد استفاده آن آجر است. این مسجد جزو مساجد چهار ایوانی و فاقد مناره و گنبد برجسته و بزرگ است. آجرکاری، کاشی کاری، گره کشی و خصوصا خط بنایی از جمله خصوصیات بارز مسجد هستند.
مسجد حکیم اصفهان دارای سه ورودی اصلی، دو سکو، چهار ایوان، چهار شبستان، چهار محراب، حوضخانه و صحن مرکزی است. در این مطلب قصد داریم تا حد امکان به شرح آنها بپردازیم.
سه ورودی مسجد در اضلاع شمالی، شرقی و غربی آن قرار دارند. هر کدام از این ورودی ها دارای سردری با ویژگی های منحصر به فردند.
درب ورودی غربی در انتهای کوچه ای بن بست قرار دارد. انتهای این کوچه به خیابان حکیم راه می یابد. سردر این ورودی به صورت منحنی یا قوس دار است. داخل این قوس با تزیینات مقرنس کاری ساده و گچی پوشیده شده است.
همچنین، سردر شرقی مسجد حکیم اصفهان که به صورت پنج ضلعی ساخته شده، دارای دو سکو در طرفین است. روی این سردر کتیبه ای با اشعار فارسی و کاشی کاری های حاوی شهادتین و اسم های خداوند وجود دارند. این سردر نیز مثل سر در غربی، قوس دار است و داخل قوس آن مقرنس کاری زیبایی به چشم می خورد.
علاوه بر آن، سردر شرقی دارای دو پشت بغل می باشد و با خط بنایی (خط کوفی زاویه دار) تزیین شده است. در اصطلاح معماری، پشت بغل به دو طرف بالای قوس اشاره دارد که به شکل مثلث نمایان می شود. قوس در واقع به شکل یک نیم دایره است. اگر این نیم دایره را نصف کنیم هر کدام از آنها یک پشت بغل را تشکیل می دهند.
سردر شمالی که به شکلی زیبا طراحی شده است دارای ایوانی کوچک به عرض مدخل می باشد. این سردر دارای دو سکو در طرفین است و کاشی کاری و آجر کاری زیبایی در آن به چشم می خورد. در این سردر تزییناتی از قبیل آیات قرآن، احادیث پیامبران، نام بانی و تاریخ شروع به ساخت مسجد وجود دارند.
با پشت سر گذاشتن سردرهای مسجد حکیم اصفهان، به حیاط راه می یابیم. ابعاد حیاط یا صحن مرکزی مسجد در حدود ۵۳×۶۱ مترمربع می باشد. در چهار ضلع حیاط، چهار ایوان قرار گرفته اند و حوض سنگی مستطیلی شکلی در مرکز آنهاست. برای این حوض، دو مهتابی (سکو) در دو طرف آن تعبیه شده است که به هنگام وضو گرفتن استفاده می شود.
هر کدام از ایوان های موجود در چهار گوشه حیاط، ویژگی های خاص خود را دارند:
همچنین ایوان های ضلع شرقی و غربی مسجد حکیم اصفهان نیز مشابه همدیگر هستند. به عبارت دیگر:
در پشت ایوان جنوبی و زیر گنبد، شبستان اصلی مسجد حکیم اصفهان قرار گرفته است. این شبستان مربعی شکل است و طول اضلاع آن ۱۱.۵ متر می باشد. بزرگترین و زیباترین محراب این مسجد در این شبستان قرار دارد.
دیوارهای داخلی و خارجی این محراب با کاشی های فیروزه ای پوشیده شده اند. ازاره محراب به ارتفاع ۱.۳۰ متر با سنگ مرمر تزیین شده است. در لبه خارجی محراب، کتیبه ای به عرض ۸۰ سانتی متر وجود دارد. این کتیبه دارای زمینه لاجوردی است و روی آن آیاتی از قرآن نقش بسته اند.
در طرفین شبستان اصلی، دوشبستان با ابعاد ۷.۵ × ۲۲ متر وجود دارند. در قسمت شرقی و غربی این شبستان ها سه ورودی وجود دارند که به راهروهای اطراف شبستان راه می یابند. محراب های این شبستان ها کوچکتر از محراب شبستان اصلی هستند.
همچنین، شبستان دیگری در ضلع غربی وجود دارد که دارای دو بخش زنانه و مردانه است. این شبستان، شبستان زمستانی مسجد است.
این مسجد تاریخی در انتهای بازار رنگرزان واقع شده است. برای رسیدن به آن، ابتدا به بازار اصفهان بروید. سپس از خیابان مسعودیه به خیابان باغ قلندرها و بعد به خیابان مسجد حکیم بروید.
اگر قصد دارید از مکان های مذهبی و در عین حال تاریخی بازدید داشته باشید، پیشنهاد “دستی بر ایران” مسجد حکیم اصفهان است. این مسجد، ویژگی هایی منحصر به فرد بسیاری دارد. بازدید از آن می تواند شکوه و عظمت مساجد دوره صفویان را در مقابل چشمان شما قرار دهد.
اگر با تورهای داخلی یا به صورت شخصی به اصفهان سفر کردید، بازدید از این اثر تاریخی را از دست ندهید. جاذبه های گردشگری اصفهان بسیار هستند، اما این اثر تاریخی از شاخص ترین مساجد دوره صفویان است.
این مسجد در محله‌ی قدیمی حکیم یا جورجیر اصفهان قرار دارد. در زیر موقعیت مکانی دقیق این مسجد را مشاهده می‌کنید:
اگر پاسخ پرسش خود را در اینجا پیدا نکردید، در بخش دیدگاه‌های زیر این پست برای ما کامنت بگذارید و سوال‌تان را بپرسید. ما حتما به آن پاسخ خواهیم داد.
مسجد حکیم از مساجد چهارایوانی است که در دوره‌ی صفوی و در زمان شاه عباس دوم ساخته شده است.
کتیبه‌های سردر و ایوان‌های این مسجد به‌خطاطی محمدرضا امامی، از هنرمندان نام‌آور دوره‌ی صفوی است.
این مسجد به دستور پزشک شاه عباس دوم، حکیم محمد داوود، ساخته شده است. به همین دلیل، به نام مسجد حکیم شناخته می‌شود.
این دو مسجد در یک محله واقع شده‌اند و در فاصله کمی از هم قرار دارند اما دو مسجد مجزا هستند که به اش
روبه‌روی سقاخانه‌ی حکیم، سردر آجری زیبایی قرار گرفته است که به سردر جورجیر معروف است. این سردر از قدیمی‌ترین بناهای دوره‌ی دیلمی و از نمونه‌های چشم‌نواز آجرکاری و گره‌سازی به سبک رازی است. هنر آجرکاری در بخش‌های سازه‌ای و آرایه‌ای این سردر با مهارت و زیبایی به کار رفته‌اند.
مشاور عالی وزیر و رئیس مرکز بینالملل وزارت میراثفرهنگی، گردشگری و صنایعدستی، در دیدار با گائو ژینگ، معاون وزیر فرهنگ چین، با تأکید بر اشتراکات تمدنی ایران و چین، گفت: در قرن فرهنگ، ملل صاحب تمدن نقشآفریناند و ایران و چین میتوانند ستونهای اصلی نظم فرهنگی آسیامحور آینده باشند.
مشاور عالی وزیر و رئیس مرکز بینالملل وزارت میراثفرهنگی، گردشگری و صنایعدستی، با هدف حضور در اجلاس وزرای گردشگری و فرهنگ سازمان همکاری شانگهای، وارد شهر چینگدائو در جمهوری خلق چین شد؛ حضوری که نماد کنشگری فعال جمهوری اسلامی ایران در عرصه دیپلماسی تمدنی و فرهنگی در شرق آسیاست.
دریاچه ارواح نوشهر همانند اسمش منظرهای ترسناک و در عینحال تماشایی دارد؛ منظرهای از درختان پوسیدهی مَمرَز و توسکا که سر از آب بیرون آوردهاند و درختان سربهفلک کشیدهای که در فضای مهآلود اطراف دریاچه واقع شده‌اند. اهالی اطراف این دریاچه به دلیل فراوانی درختان ممرز آن، نامش را دریاچه ممرز گذاشتهاند. عمر این دریاچه حدود 2.5 میلیون سال است و پوسیدگی درختان اطراف و داخل آن امری طبیعی است.
در جریان کاوشهای باستانشناسی در گورستان باستانی «سان جولیانو» در ایتالیا، یک مقبره دستنخورده از تمدن اتروری کشف شد؛ کشفی نادر و ارزشمند که نوری تازه بر آیینهای تدفینی و ساختار اجتماعی این تمدن ۲۶۰۰ ساله میتاباند. این مقبره، با اشیای کامل و ساختار سالم، یکی از مهمترین یافتههای باستانشناسی سالهای اخیر در اروپا بهشمار میرود.
Δ